. Λίγοι είναι σίγουροι ότι βρήκαν το ιδανικό ταίρι ενώ οι περισσότεροι αναρωτιούνται ακόμα και «ψάχνονται» μήπως βρουν κάτι ακόμα καλύτερο.
Αυτή η ψυχοφθόρα διαδικασία σκέψης μας παρομοιάζει με παιδιά που...
παίζουμε μουσικές καρέκλες και φοβόμαστε μήπως όταν σταματήσει η μουσική καθόμαστε στη λάθος καρέκλα ή δεν βρίσκουμε καμία.
Μία από τις βασικές αιτίες που νιώθουμε έτσι είναι ότι τείνουμε να βαθμολογούμε ένα-ένα τα εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά του κάθε συντρόφου και με βάση αυτή τη βαθμολογία να τους συγκρίνουμε μεταξύ τους.
Καταλήγουμε έτσι συχνά να θεωρούμε ότι παίρνουμε λιγότερα από όσα αξίζουμε από τη σχέση μας και ότι άδικα συμβιβαζόμαστε γιατί στην επόμενη γωνία μας περιμένει ένα καλύτερο ‘deal’. Τέτοιος φυσικά τρόπος σκέψης υποβαθμίζει την όλη αξία που έχει μία σχέση περνώντας της στη σφαίρα της ψυχρής λογικής.
Με ένα τέτοιο «κακό» σκεπτικό βιώνουμε το οξύμωρο αφού από τη μια θεωρούμε ότι κάπου εκεί τριγύρω υπάρχει ο «ένας και μοναδικός» ενώ από την άλλη θεωρούμε ότι όλοι είναι ίδιοι και δύνανται να συγκριθούν μεταξύ τους πάνω στην ίδια βάση με κριτήριο μικροδιαφορές όπως «καλό ή καλύτερο sex», «ευγένεια ή περισσότερη ευγένεια», «γοητεία ή περισσότερη γοητεία».
Η λογική της βαθμολόγησης δεν ευσταθεί καθώς κάποιοι έχουν χαρακτηριστικά που δεν έχουν άλλοι καθόλου. Τα περισσότερα στοιχεία μιας προσωπικότητας είναι τόσο περίπλοκα και πολύπλευρα που δεν μπορούν να εκφραστούν με έναν αριθμό από το 1 μέχρι το 10.
Ακόμα κι αν γινόταν αυτό, είναι διαφορετική η σημασία που εμείς αποδίδουμε στο καθένα από αυτά τα χαρακτηριστικά.
Εκτιμούμε για παράδειγμα περισσότερο την ομορφιά ενός ανθρώπου ή την ευστροφία του;
Εν ολίγοις βρείτε τον άνθρωπο που ταιριάζετε περισσότερο και έχετε δεθεί πιο πολύ, όχι αυτόν που σας αξίζει με βάσει το προτερήματα που έχετε. Οι σχέσεις δεν είναι συναλλαγή. Είναι αυθόρμητη συνύπαρξη.
Σημαίνει επίσης αυτός που εκτός από τη φωνή της λογικής αφυπνίζει και τα ομορφότερα συναισθήματά σας!
Post a Comment
